Annie Abrahams, die van Nederlandse komaf is, is zowel curator als docent als beeldend kunstenaar en werkt sinds 1987 in Nice en Montpellier. Dat ze faam heeft verworven met haar kunstwerken blijkt wel uit het feit dat ze geëxposeerd heeft in onder andere de Galerie Nationale du Jeu de Paume en in het Centre Georges-Pompidou.
Abrahams richtte zich in eerste instantie voornamelijk op het maken van collages, installaties, schilderkunst en performances. In de begin jaren ’90 begon ze zich echter ook te verdiepen in technologie en het eventuele gebruik daarvan voor haar kunstuitingen. In de jaren daarna verbreedde Abrahams haar beeldvorming met onder andere internetkunst, mediakunst en videokunst, en in 1996 exposeerde ze haar eerste werk op het gebied van telepresence (ook wel virtuele werkelijkheid of “virtual reality” genoemd) in een galerie in Nijmegen.
Ook brengt Abrahams networked performance art voort. Dit wordt overigens ook wel cyberformances of internetperformances genoemd. Een groot deel van het leven van de mens wordt tegenwoordig immers doorgebracht op het internet en Abrahams heeft hierop slim ingespeeld. Voor vele mensen is het internet nu eenmaal een tweede woonplaats geworden.
Vele kunstwerken van Abrahams werden geëxposeerd in wereldberoemde musea, waaronder het Centre Georges-Pompidou in Parijs, het Museum voor Hedendaagse Kunst in Ljubljana (CONA) en het Black Mountain College Museum + Arts Center in Asheville (North Carolina).
Dat Abrahams zich in de loop der jaren ging richten op een combinatie van kunst en technologie is overigens niet heel vreemd wanneer we kijken naar haar carrière. Nadat ze in 1978 haar Masters behaalde in Biologie aan de Universiteit Utrecht was ze namelijk enige tijd wetenschappelijk onderzoeker en bovendien lerares aan de Kunstacademie van Arnhem.
